Bij een faillissement van een bedrijf dat gevestigd is op een watergebonden locatie, heeft een bank een recht van hypotheek op de locatie met de opstallen (onroerende zaken). De curator is al bezig de roerende zaken zoals gereedschappen en inrichting te veilen en heeft tevens een koper voor de onroerende zaken. Vanwege het hypotheekrecht van de bank wil de bank een eerst taxatie om de marktwaarde te bepalen. 

Tijdens de taxatie ontstond er een verschil van inzicht over een inpandige bovenloopkraan in één van de opstallen. De curator vond dit een roerende zaak en wilde deze veilen. Hiermee zou de opstal onbruikbaar worden en een belangrijk deel van de waarde verliezen. De constructie van de opstal was één met de kraanbaan. Omdat de kraanbaan cruciaal is voor het gebruik van de opstal, is beargumenteerd dat de bovenloopkraan onroerend is niet roerend en daarmee integraal onderdeel van de opstal. In de taxatie is dit zorgvuldig onderbouwd. Om waardedaling te voorkomen is besloten de bovenloopkraan niet te veilen, maar met de opstal mee te verkopen.